13-06-2010
Olton Willem van Genderen 20 jaar 1921-1990
In dienst van Land en Volk
Olton Willem van Genderen werd op 17 oktober 1921 te Albina geboren in het distrikt Marowijne; overleden op 9 november 1990 in Paramaribo. Hij werd vanwege zijn inzet en motivatie naar de stad gestuurd om zich verder te ontwikkelen. Door de Evangelische Broedergemeente (EBG), werd hij opgevangen en gevormd in het internaat Saron, de zogenaamde "gele kost".Zijn internaatsperiode kenmerkt zich door strenge discipline van zijn opvoeders. Hij bleek zich goed te kunnen handhaven en onderscheidde zich reeds vanwege zijn inzet, ijver, overtuigingskracht en doorzettingsvermogen.
Ambtelijke loopbaan Na zijn ULO en MULO periode startte hij zijn ambtelijke loopbaan als schrijver bij het departement van onderwijs. Vervolgens doorliep hij verschillende rangen bij de dienst der Invoerrechten en Accijnzen. In het kader hiervan voltooide hij zijn opleiding als verificateur in Nederland. Op 38 jarige leeftijd werd hij ambtenaar ter beschikking op het ministerie van Sociale Zaken. Op zijn 39ste onderdirecteur en op zijn 42ste volgde zijn benoeming tot de hoogste ambtelijke post nl. dat van directeur van het ministerie van Arbeid en Sociale Zaken. Tot zijn pensionering in 1981 was hij Raadsadviseur in Algemene dienst op het ministerie van Algemene Zaken. In de samenleving vervulde hij uiteenlopende leiding gevende en coördinerende functies in de vakbeweging en politiek.
De vakbondsleider In de vakbeweging functioneerde hij enige jaren als voorzitter van de douane bond, van 1957 en 1963 als voorzitter van de Paranam Werknemersbond (PWB) en als voorzitter van de SMS bond. In 1963 werd hij benoemd tot ere-voorzitter van de PWB en van de bond van personeel in dienst van de Scheepvaart Mij. Suriname (SMS).
De politicus In de nationale politiek kenmerkte hij zich door nadrukkelijk te functioneren als pleitbezorger en belangenbehartiger voor de bewoners van de districten en het binnenland. Olton was één van de actieve politici die voorstander was van het creëren van basisvoorzieningen zoals electriciteit, water en overige relevante infrastructuur ten behoeve van onze broeders en zusters in het binnenland en districten. Als districtskind wist hij uit eigen ervaring hoe noodzakelijk het was om het platteland tot ontwikkeling te brengen.Als geen ander kende hij de zeden, gewoonten en cultuur van de bewoners uit het binnenland en liet zich kennen als een oprechte Afro-Surinamer, die vloeiend het Aukaans, Saramaccaans, Paramacaans en Matawai sprak. Als blijk van waardering voor zijn bijzondere inzet werd hem door de binnenlandsbewoners de roepnaam "Da Djende" toegekend, hetgeen betekent mijn "Goeroe". Deze politieke roepnaam "Da Djende" groeide uit tot een begrip in de Surinaamse samenleving.
Nationale Partij Suriname (NPS)Vanaf de oprichting in 1946 is hij lid van de NPS en op 21 juli 1958 (oud 37 jaar) deed hij zijn intrede als lid van het Parlement van Suriname, gekozen in het district Paramaribo.Vanaf 1963 tot 1980 werd hij bij elk gehouden parlementsverkiezing ononderbroken (17 jaar lang) gekozen als volksvertegenwoordiger van het district Marowijne.
Voor de NPS vervulde hij zowel in de Partij als in het parlement en de regering verschillende politiek-bestuurlijke functies.In 1978 werd hij gekozen tot partijraadsvoorzitter, welke functie hij vervulde tot de herstructurering van de NPS in 1987. Vanwege zijn politieke inbreng en verdiensten voor land en volk en in het bijzonder de Partij waarmee hij zich zo sterk verbonden voelde, werd hij tot erevoorzitter van de NPS benoemd.
ParlementIn dit hoge college van staat vervulde hij de volgende functies:
lid van het parlement.
fractieleider van de fractie van de NPS.
voorzitter van het Surinaams parlement.
RegeringVan 1973 t/m 1980 nam hij deel van de regering van Suriname. Hij vervulde de volgende functies:
minister van districtsbestuur en decentralisatie.
minister van landbouw, veeteelt en visserij.
minister van binnenlandse zaken en districtsbestuur.
Tevens vice minister-president van de Republiek Suriname.
Ambtshalve vertegenwoordigde hij Suriname in binnen- en buitenland en ontving enkele hoge onderscheidingen van de Republiek Suriname, het Koninkrijk der Nederlanden en de regering van Venezuela, t.w.:
ere medaille i.v.m. het huwelijk van prinses Beatrix en prins Claus – Nederland.
Officier in de Orde van Oranje Nassau – Nederland.
Grootkruis in de Orde van Oranje Nassau – Nederland.
Francisco de Miranda eerste klasse – Venezuela.
Commandeur in de Ere Orde van de Gele Ster – Suriname.
De sportman Op sportgebied heeft hij eveneens zijn sporen verdiend. Als actief tennisspeler is hij Surinaams kampioen geweest en heeft hij tezamen met de heer Fons Maynard als Suriname’s dubbelkampioen in de jaren vijftig Suriname bij een aantal interlands in de regio vertegenwoordigd.Hij is eveneens voetballer geweest van de vereniging Transvaal, van welke vereniging hij tot aan zijn overlijden beschermheer is geweest.
De mens OltonEen bijzondere karakteristiek van Olton was zijn trouw en discipline.Trouw aan zijn partij, trouw aan zijn vrienden, trouw aan het gegeven woord, en bovenal trouw aan zijn gezin. Zijn lief en leed deelde hij met zijn vrouw Georgine en hun kinderen aan wie hij slechts één boodschap had nl.: dat de mens er is om te dienen.
Een eigenschap welke vermeld moet worden is zijn oprecht geloof in de opgestane en verrezen Messias, in de Heer van Hemel en Aarde.Hij voerde intensieve en langdurige gesprekken met Hem waarbij hij vroeg om te mogen delen in de genade en de barmhartigheid van de Heer Jezus Christus.Zijn kracht en inspiratie had Olton nodig om te functioneren als vriend, vader, broer, familielid, politicus en mens.
Hij wist, zoals iedereen van ons, dat hij moest sterven en vond vanwege zijn geestelijke overtuiging, dat de lichamelijke dood slechts een overgang is van het leven op aarde met Christus tot het leven in de hemel met Hem.De dood verandert immers de continuïteit van deze relatie niet; hij verrijkt deze alleen maar.
Olton heeft hoop die over het geloof van het graf heen reikt.
Koningin Beatrix viert in Paramaribo de Surinaamse onafhankelijkheid. 2e van links Olton van Genderen. (25 november 1975) (foto: Archief ANP)
Da Djendé
De huidige Surinaamse bevolking die uit vele jongeren bestaat, naar schatting bijna 60%, heeft enorm behoefte aan het leren ontdekken en kennen van de geschiedenis van hun land. Met name de jongeren willen weten wie de leiders waren die leiding gaven aan de onafhankelijkheid van het land. Dit met het oog op het vergroten en versterken van hun historisch besef.
Vele leiders die de onafhankelijkheid inluiden zijn niet méér in leven zoals de toenmalige regeringsleider de heer H.A.E. Arron en de heer E. Bruma, die belangrijke initiatiefnemers zijn geweest ter realisatie van het politiek en economisch op eigen benen staan van de Surinaamse natie.De toenmalige waarnemend Minister President van Suriname, de heer Olton Willem van Genderen, heeft een belangrijke rol gespeeld bij het vertalen van het belang van de onafhankelijkheid onder de inheemse groeperingen, de Marrons en Indianen.Hij is inmiddels overleden, op 9 November 1990 in Paramaribo en begraven.
Wij willen de jongeren alsook anderen vertellen waarom Olton Willem van Genderen zich heeft ingezet om mee te werken aan de politieke onafhankelijkheid van zijn land. Hij heeft de Graaf von Zinzendorf school doorlopen en volgde in Nederland een beroepsopleiding tot verificateur. Hij kwam in de politiek terecht via onder meer de grote volksleider Johan AdolfPengel en gaf politiek leiding aan de NPS fractie en NPS Partij. Hij ontving van de Surinaamse, Nederlandse en Venezuelaanse Regering grote onderscheidingen.
Voor hem willen wij een website maken en vragen hierbij iedere lezer om informatie, verhalen, anekdotes en leuke ervaringen of foto”s en ander materiaal van Olton Willem van Genderen ter beschikking te stellen. Met name willen wij de actieve rol die de heer van Genderen vervuld heeft bij het onafhankelijkheidsproces van Suriname belichten middels het vertalen van de politieke onafhankelijkheid naar zijn trouwe achterban toe.
Het was bekend dat de heer Olton Willem van Genderen de aan hem toegewezen taken vakkundig en disciplinair vervulde. Het was niet eenvoudig om deze groeperingen de onafhankelijkheidsboodschap bij te brengen daar zij zich reeds toe beriepen op eigen traktaten die met het Nederlands Koningshuis waren afgesloten. De heer van Genderen die grootvertrouwen genoot in het binnenland slaagde erin de aanvankelijke kritisch houding van de inheemsen te transformeren tot een constructieve.
Het is goed om even stil te staan bij de bijdrage die van Genderen geleverd heeftom Suriname op te bouwen. Hij beheerste de taal en cultuur van de Marrons en kon bijzonder effectief en efficiënt met deze groep communiceren en werd alom beschouwd als bruggenbouwer tussen de stad en het binnenland.De autoriteiten in de stad hadden alle vertrouwen in Da Djendé, zoals hij genoemd werd door de Marrons, om een intermediaire rol te vervullen teneinde het integratieproces tussen de inheemsen en niet inheemsen in de Surinaamse multiculturele samenleving te bevorderen.
Olton Willem van Genderen werd op 17 oktober 1921 te Albina geboren in het distrikt Marowijne; overleden op 9 november 1990 in Paramaribo. Hij werd vanwege zijn inzet en motivatie naar de stad gestuurd om zich verder te ontwikkelen. Door de Evangelische Broedergemeente (EBG), werd hij opgevangen en gevormd in het internaat Saron, de zogenaamde "gele kost".Zijn internaatsperiode kenmerkt zich door strenge discipline van zijn opvoeders. Hij bleek zich goed te kunnen handhaven en onderscheidde zich reeds vanwege zijn inzet, ijver, overtuigingskracht en doorzettingsvermogen.
Ambtelijke loopbaan Na zijn ULO en MULO periode startte hij zijn ambtelijke loopbaan als schrijver bij het departement van onderwijs. Vervolgens doorliep hij verschillende rangen bij de dienst der Invoerrechten en Accijnzen. In het kader hiervan voltooide hij zijn opleiding als verificateur in Nederland. Op 38 jarige leeftijd werd hij ambtenaar ter beschikking op het ministerie van Sociale Zaken. Op zijn 39ste onderdirecteur en op zijn 42ste volgde zijn benoeming tot de hoogste ambtelijke post nl. dat van directeur van het ministerie van Arbeid en Sociale Zaken. Tot zijn pensionering in 1981 was hij Raadsadviseur in Algemene dienst op het ministerie van Algemene Zaken. In de samenleving vervulde hij uiteenlopende leiding gevende en coördinerende functies in de vakbeweging en politiek.
De vakbondsleider In de vakbeweging functioneerde hij enige jaren als voorzitter van de douane bond, van 1957 en 1963 als voorzitter van de Paranam Werknemersbond (PWB) en als voorzitter van de SMS bond. In 1963 werd hij benoemd tot ere-voorzitter van de PWB en van de bond van personeel in dienst van de Scheepvaart Mij. Suriname (SMS).
De politicus In de nationale politiek kenmerkte hij zich door nadrukkelijk te functioneren als pleitbezorger en belangenbehartiger voor de bewoners van de districten en het binnenland. Olton was één van de actieve politici die voorstander was van het creëren van basisvoorzieningen zoals electriciteit, water en overige relevante infrastructuur ten behoeve van onze broeders en zusters in het binnenland en districten. Als districtskind wist hij uit eigen ervaring hoe noodzakelijk het was om het platteland tot ontwikkeling te brengen.Als geen ander kende hij de zeden, gewoonten en cultuur van de bewoners uit het binnenland en liet zich kennen als een oprechte Afro-Surinamer, die vloeiend het Aukaans, Saramaccaans, Paramacaans en Matawai sprak. Als blijk van waardering voor zijn bijzondere inzet werd hem door de binnenlandsbewoners de roepnaam "Da Djende" toegekend, hetgeen betekent mijn "Goeroe". Deze politieke roepnaam "Da Djende" groeide uit tot een begrip in de Surinaamse samenleving.
Nationale Partij Suriname (NPS)Vanaf de oprichting in 1946 is hij lid van de NPS en op 21 juli 1958 (oud 37 jaar) deed hij zijn intrede als lid van het Parlement van Suriname, gekozen in het district Paramaribo.Vanaf 1963 tot 1980 werd hij bij elk gehouden parlementsverkiezing ononderbroken (17 jaar lang) gekozen als volksvertegenwoordiger van het district Marowijne.
Voor de NPS vervulde hij zowel in de Partij als in het parlement en de regering verschillende politiek-bestuurlijke functies.In 1978 werd hij gekozen tot partijraadsvoorzitter, welke functie hij vervulde tot de herstructurering van de NPS in 1987. Vanwege zijn politieke inbreng en verdiensten voor land en volk en in het bijzonder de Partij waarmee hij zich zo sterk verbonden voelde, werd hij tot erevoorzitter van de NPS benoemd.
ParlementIn dit hoge college van staat vervulde hij de volgende functies:
lid van het parlement.
fractieleider van de fractie van de NPS.
voorzitter van het Surinaams parlement.
RegeringVan 1973 t/m 1980 nam hij deel van de regering van Suriname. Hij vervulde de volgende functies:
minister van districtsbestuur en decentralisatie.
minister van landbouw, veeteelt en visserij.
minister van binnenlandse zaken en districtsbestuur.
Tevens vice minister-president van de Republiek Suriname.
Ambtshalve vertegenwoordigde hij Suriname in binnen- en buitenland en ontving enkele hoge onderscheidingen van de Republiek Suriname, het Koninkrijk der Nederlanden en de regering van Venezuela, t.w.:
ere medaille i.v.m. het huwelijk van prinses Beatrix en prins Claus – Nederland.
Officier in de Orde van Oranje Nassau – Nederland.
Grootkruis in de Orde van Oranje Nassau – Nederland.
Francisco de Miranda eerste klasse – Venezuela.
Commandeur in de Ere Orde van de Gele Ster – Suriname.
De sportman Op sportgebied heeft hij eveneens zijn sporen verdiend. Als actief tennisspeler is hij Surinaams kampioen geweest en heeft hij tezamen met de heer Fons Maynard als Suriname’s dubbelkampioen in de jaren vijftig Suriname bij een aantal interlands in de regio vertegenwoordigd.Hij is eveneens voetballer geweest van de vereniging Transvaal, van welke vereniging hij tot aan zijn overlijden beschermheer is geweest.
De mens OltonEen bijzondere karakteristiek van Olton was zijn trouw en discipline.Trouw aan zijn partij, trouw aan zijn vrienden, trouw aan het gegeven woord, en bovenal trouw aan zijn gezin. Zijn lief en leed deelde hij met zijn vrouw Georgine en hun kinderen aan wie hij slechts één boodschap had nl.: dat de mens er is om te dienen.
Een eigenschap welke vermeld moet worden is zijn oprecht geloof in de opgestane en verrezen Messias, in de Heer van Hemel en Aarde.Hij voerde intensieve en langdurige gesprekken met Hem waarbij hij vroeg om te mogen delen in de genade en de barmhartigheid van de Heer Jezus Christus.Zijn kracht en inspiratie had Olton nodig om te functioneren als vriend, vader, broer, familielid, politicus en mens.
Hij wist, zoals iedereen van ons, dat hij moest sterven en vond vanwege zijn geestelijke overtuiging, dat de lichamelijke dood slechts een overgang is van het leven op aarde met Christus tot het leven in de hemel met Hem.De dood verandert immers de continuïteit van deze relatie niet; hij verrijkt deze alleen maar.
Olton heeft hoop die over het geloof van het graf heen reikt.
Koningin Beatrix viert in Paramaribo de Surinaamse onafhankelijkheid. 2e van links Olton van Genderen. (25 november 1975) (foto: Archief ANP)
Da Djendé
De huidige Surinaamse bevolking die uit vele jongeren bestaat, naar schatting bijna 60%, heeft enorm behoefte aan het leren ontdekken en kennen van de geschiedenis van hun land. Met name de jongeren willen weten wie de leiders waren die leiding gaven aan de onafhankelijkheid van het land. Dit met het oog op het vergroten en versterken van hun historisch besef.
Vele leiders die de onafhankelijkheid inluiden zijn niet méér in leven zoals de toenmalige regeringsleider de heer H.A.E. Arron en de heer E. Bruma, die belangrijke initiatiefnemers zijn geweest ter realisatie van het politiek en economisch op eigen benen staan van de Surinaamse natie.De toenmalige waarnemend Minister President van Suriname, de heer Olton Willem van Genderen, heeft een belangrijke rol gespeeld bij het vertalen van het belang van de onafhankelijkheid onder de inheemse groeperingen, de Marrons en Indianen.Hij is inmiddels overleden, op 9 November 1990 in Paramaribo en begraven.
Wij willen de jongeren alsook anderen vertellen waarom Olton Willem van Genderen zich heeft ingezet om mee te werken aan de politieke onafhankelijkheid van zijn land. Hij heeft de Graaf von Zinzendorf school doorlopen en volgde in Nederland een beroepsopleiding tot verificateur. Hij kwam in de politiek terecht via onder meer de grote volksleider Johan AdolfPengel en gaf politiek leiding aan de NPS fractie en NPS Partij. Hij ontving van de Surinaamse, Nederlandse en Venezuelaanse Regering grote onderscheidingen.
Voor hem willen wij een website maken en vragen hierbij iedere lezer om informatie, verhalen, anekdotes en leuke ervaringen of foto”s en ander materiaal van Olton Willem van Genderen ter beschikking te stellen. Met name willen wij de actieve rol die de heer van Genderen vervuld heeft bij het onafhankelijkheidsproces van Suriname belichten middels het vertalen van de politieke onafhankelijkheid naar zijn trouwe achterban toe.
Het was bekend dat de heer Olton Willem van Genderen de aan hem toegewezen taken vakkundig en disciplinair vervulde. Het was niet eenvoudig om deze groeperingen de onafhankelijkheidsboodschap bij te brengen daar zij zich reeds toe beriepen op eigen traktaten die met het Nederlands Koningshuis waren afgesloten. De heer van Genderen die grootvertrouwen genoot in het binnenland slaagde erin de aanvankelijke kritisch houding van de inheemsen te transformeren tot een constructieve.
Het is goed om even stil te staan bij de bijdrage die van Genderen geleverd heeftom Suriname op te bouwen. Hij beheerste de taal en cultuur van de Marrons en kon bijzonder effectief en efficiënt met deze groep communiceren en werd alom beschouwd als bruggenbouwer tussen de stad en het binnenland.De autoriteiten in de stad hadden alle vertrouwen in Da Djendé, zoals hij genoemd werd door de Marrons, om een intermediaire rol te vervullen teneinde het integratieproces tussen de inheemsen en niet inheemsen in de Surinaamse multiculturele samenleving te bevorderen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
