06-01-2010
JOHAN FERRIER EERSTE PRESIDENT VAN DE REPUBLIEK SURINAME 1910 2010
Johan Henri Eliza Ferrier (Paramaribo, 12 mei 1910 – Oegstgeest, 4 januari 2010) was de eerste president van de Republiek Suriname.
Johan Henri Eliza Ferrier (Paramaribo, 12 mei 1910 – Oegstgeest, 4 januari 2010) was de eerste president van de Republiek Suriname.
Politieke partij
Sociaaldemocratische Partij
Beroep
Politicus
1ste President van Suriname
Aangetreden
25 november 1975
Einde termijn
13 augustus 1980
Opvolger
Henk Chin A Sen
Levensloop
Johan Ferrier volgde in Paramaribo de ULO (Van Sypesteinschool), de MULO (Hendrikschool) en de Kweekschool. Vanaf 1927 was hij onderwijzer, aanvankelijk in het binnenland van Suriname en later in Paramaribo. Hij behoorde in 1946 tot de oprichters van de Nationale Partij Suriname en hij was lid van de Staten van Suriname van 2 april 1946 tot 3 maart 1948.
In Nederland ging hij sociale pedagogiek studeren aan de Gemeentelijke Universiteit te Amsterdam. Hij promoveerde in november 1950 tot doctor in de letteren en de wijsbegeerte op het proefschrift De Surinaamse samenleving als sociaal-pedagogische opgave, een omwerking van zijn doctoraalscriptie. Een maand later keerde hij met zijn gezin terug naar Suriname, waar hij leraar en directeur bij de kweekschool werd, en directeur onderwijs van Suriname.
Van 1955 tot 1958 was hij de premier van Suriname, en minister van Binnenlandse Zaken.
Van 1959 tot 1965 was Ferrier raadsadviseur bij het Nederlandse ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. In die functie speelde hij een belangrijke rol bij het in Nederland vestigen van ESTEC. Van 1966 tot 1968 was hij directeur-beheerder van de N.V. Billitonmaatschappij in Suriname.
Op 15 maart 1968 werd Ferrier gouverneur van Suriname. Toen in 1969 stakingen het land lam legden en Nederland dreigde in te grijpen, dwong hij premier Pengel tot aftreden. Vervolgens installeerde Ferrier een interim-kabinet onder leiding van Arthur May. Na de verkiezingen in dat jaar werd Jules Sedney premier van Suriname. Ferrier bleef gouverneur van Suriname tot het uitroepen van de onafhankelijkheid in 1975, en werd daarna de eerste president van de republiek Suriname.
Op 13 augustus 1980, een half jaar na de coup door 16 sergeants onder leiding van Desi Bouterse, trad Ferrier af. Op verzoek van Bouterse en mede-couppleger Roy Horb gaf hij advies over de machtsoverdracht, nadat het parlement reeds was ontbonden. Ferrier adviseerde beiden het Hof van Justitie te verzoeken om premier Henk Chin A Sen te beëdigen als de nieuwe president. Dit advies werd opgevolgd. Een dag voor zijn vertrek hield Ferrier een toespraak voor de soldaten. Hij drukte hen op het hart niets te doen waarvoor zij zich als Surinamer zouden moeten schamen.
Het gezin Ferrier verhuisde naar Nederland - waar de dochters Cynthia, Joan en Kathleen studeerden - en vestigde zich in Oegstgeest. In 1988 keerde het echtpaar Ferrier terug naar Suriname. Als gevolg van privé-omstandigheden vestigden zij zich later weer in Nederland. Dr. Ferrier woonde sindsdien in Oegstgeest. Zijn echtgenote Edmé Ferrier-Vas stierf in 1997.
In 2002 verscheen Het grote Anansiboek, een bundel verhalen over de spin Anansi zoals verteld door Ferrier.
Ferrier werd in 1958 Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, en is beschermheer van de Surinaamse Stenografenvereniging. Hij werd in 1999 gekozen tot politicus van de eeuw. Op 15 augustus 2004 werd hem op het Amsterdamse Kwakoe Festival de Kwakoe Award uitgereikt.
Ferrier was weduwnaar en had zes kinderen uit zijn eerste huwelijk, onder wie de op 30 juli 2006 overleden schrijver Leo Ferrier, de econoom Derryck Ferrier, en de schrijfster Cynthia Mc Leod (1936), en twee kinderen uit zijn huwelijk met Edmé Vas: Joan Ferrier, die directeur is van E-Quality, en het Tweede Kamerlid Kathleen Ferrier. De laatste is vernoemd naar de Britse zangeres Kathleen Ferrier. In de verte zouden deze Ferriers familie van elkaar zijn, en afstammen van Hugenoten die naar het Caraïbische gebied waren gevlucht.
In 2005 verschenen de mémoires van Johan Ferrier als Laatste gouverneur, eerste president; De eeuw van Johan Ferrier, Surinamer, opgetekend en bewerkt door John Jansen van Galen.
Begin januari 2010 overleed hij op 99-jarige leeftijd in zijn woonplaats Oegstgeest.[1]
[bewerken] Literatuur
C.F.A. Bruijning en J. Voorhoeve (red.): Encyclopedie van Suriname, Amsterdam en Brussel 1977 (Uitg. Elsevier), pag. 204
John Jansen van Galen: Laatste gouverneur, eerste president. De eeuw van Johan Ferrier, Surinamer, Leiden 2005 (KITLV Uitgeverij)
Johan Henri Eliza Ferrier (Paramaribo, 12 mei 1910 – Oegstgeest, 4 januari 2010) was de eerste president van de Republiek Suriname.Politieke partij
Sociaaldemocratische Partij
Beroep
Politicus
1ste President van Suriname
Aangetreden
25 november 1975
Einde termijn
13 augustus 1980
Opvolger
Henk Chin A Sen
Levensloop
Johan Ferrier volgde in Paramaribo de ULO (Van Sypesteinschool), de MULO (Hendrikschool) en de Kweekschool. Vanaf 1927 was hij onderwijzer, aanvankelijk in het binnenland van Suriname en later in Paramaribo. Hij behoorde in 1946 tot de oprichters van de Nationale Partij Suriname en hij was lid van de Staten van Suriname van 2 april 1946 tot 3 maart 1948.
In Nederland ging hij sociale pedagogiek studeren aan de Gemeentelijke Universiteit te Amsterdam. Hij promoveerde in november 1950 tot doctor in de letteren en de wijsbegeerte op het proefschrift De Surinaamse samenleving als sociaal-pedagogische opgave, een omwerking van zijn doctoraalscriptie. Een maand later keerde hij met zijn gezin terug naar Suriname, waar hij leraar en directeur bij de kweekschool werd, en directeur onderwijs van Suriname.
Van 1955 tot 1958 was hij de premier van Suriname, en minister van Binnenlandse Zaken.
Van 1959 tot 1965 was Ferrier raadsadviseur bij het Nederlandse ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. In die functie speelde hij een belangrijke rol bij het in Nederland vestigen van ESTEC. Van 1966 tot 1968 was hij directeur-beheerder van de N.V. Billitonmaatschappij in Suriname.
Op 15 maart 1968 werd Ferrier gouverneur van Suriname. Toen in 1969 stakingen het land lam legden en Nederland dreigde in te grijpen, dwong hij premier Pengel tot aftreden. Vervolgens installeerde Ferrier een interim-kabinet onder leiding van Arthur May. Na de verkiezingen in dat jaar werd Jules Sedney premier van Suriname. Ferrier bleef gouverneur van Suriname tot het uitroepen van de onafhankelijkheid in 1975, en werd daarna de eerste president van de republiek Suriname.
Op 13 augustus 1980, een half jaar na de coup door 16 sergeants onder leiding van Desi Bouterse, trad Ferrier af. Op verzoek van Bouterse en mede-couppleger Roy Horb gaf hij advies over de machtsoverdracht, nadat het parlement reeds was ontbonden. Ferrier adviseerde beiden het Hof van Justitie te verzoeken om premier Henk Chin A Sen te beëdigen als de nieuwe president. Dit advies werd opgevolgd. Een dag voor zijn vertrek hield Ferrier een toespraak voor de soldaten. Hij drukte hen op het hart niets te doen waarvoor zij zich als Surinamer zouden moeten schamen.
Het gezin Ferrier verhuisde naar Nederland - waar de dochters Cynthia, Joan en Kathleen studeerden - en vestigde zich in Oegstgeest. In 1988 keerde het echtpaar Ferrier terug naar Suriname. Als gevolg van privé-omstandigheden vestigden zij zich later weer in Nederland. Dr. Ferrier woonde sindsdien in Oegstgeest. Zijn echtgenote Edmé Ferrier-Vas stierf in 1997.
In 2002 verscheen Het grote Anansiboek, een bundel verhalen over de spin Anansi zoals verteld door Ferrier.
Ferrier werd in 1958 Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, en is beschermheer van de Surinaamse Stenografenvereniging. Hij werd in 1999 gekozen tot politicus van de eeuw. Op 15 augustus 2004 werd hem op het Amsterdamse Kwakoe Festival de Kwakoe Award uitgereikt.
Ferrier was weduwnaar en had zes kinderen uit zijn eerste huwelijk, onder wie de op 30 juli 2006 overleden schrijver Leo Ferrier, de econoom Derryck Ferrier, en de schrijfster Cynthia Mc Leod (1936), en twee kinderen uit zijn huwelijk met Edmé Vas: Joan Ferrier, die directeur is van E-Quality, en het Tweede Kamerlid Kathleen Ferrier. De laatste is vernoemd naar de Britse zangeres Kathleen Ferrier. In de verte zouden deze Ferriers familie van elkaar zijn, en afstammen van Hugenoten die naar het Caraïbische gebied waren gevlucht.
In 2005 verschenen de mémoires van Johan Ferrier als Laatste gouverneur, eerste president; De eeuw van Johan Ferrier, Surinamer, opgetekend en bewerkt door John Jansen van Galen.
Begin januari 2010 overleed hij op 99-jarige leeftijd in zijn woonplaats Oegstgeest.[1]
[bewerken] Literatuur
C.F.A. Bruijning en J. Voorhoeve (red.): Encyclopedie van Suriname, Amsterdam en Brussel 1977 (Uitg. Elsevier), pag. 204
John Jansen van Galen: Laatste gouverneur, eerste president. De eeuw van Johan Ferrier, Surinamer, Leiden 2005 (KITLV Uitgeverij)
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
