15-01-2010
kind in suriname 5 jaar 2005 2010 special issue
this is a special issue made for KIND IN SURINAME to send promotion documents in Netherlands ( numeric print )In november 2005 is Stichting “Kind in Suriname” opgericht
Het initiatief komt van ouders die een nauwe betrokkenheid hebben met Suriname. Deze betrokkenheid is ontstaan vanwege adoptie vanuit Suriname. De confrontatie met de armoede daar, het verlangen om ooit iets te betekenen voor kansarme kinderen op de wereld en de liefde voor Suriname deed deze ouders besluiten om een stichting op te richten.
Ook andere ouders die deze liefde deelden werden erbij betrokken en zo werd “Stichting Kind in Suriname” een feit. Meer over het ontstaan van de stichting kun je lezen bij Wie zijn wij.
Tijdens het verblijf (voorjaar 2005) van de adoptiefouders in Suriname werd Huize Bethel (nu Kinderhuis Johanna) in Domburg een paar keer bezocht en zo ontstond het contact met dit kindertehuis. De bewogenheid van de leiding met de kinderen in het tehuis maakte diepe indruk en zo werd besloten om Huize Bethel tot eerste project te bombarderen.
Ook werd er contact gemaakt met Huize Nesta (nu Maria Hoeve) in Lelydorp, dit is een pleeggezin en tevens kindertehuis, later ook opvanghuis voor tienermoeders. Ook dit huis en de liefde voor kinderen maakte diepe indruk. Hiermee was een tweede project toegevoegd.
Over deze en onze andere projecten kun je meer lezen bij: Projecten.Stichting Kind in Suriname staat als ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling) geregistreerd bij de Belastingdienst. Meer informatie hierover kun je lezen bij Sponsoring.
STEUN HAITI 2010 EARTHQUAKE AARDBEVING SURINAME STEUN VOOR HAITI
Help slachtoffers aardbeving HaïtiHaïti is getroffen door een zware aardbeving. Er zijn duizenden slachtoffers, de schade is enorm. Uw hulp is hard nodig. Maak nu uw gift over.
De Samenwerkende Hulporganisaties (SHO) hebben gironummer 555 opengesteld voor de slachtoffers van de verwoestende aardbeving in Haïti.
Hoewel de exacte gevolgen van de aardbeving nog moeilijk zijn in te schatten, lijkt het om een ramp van enorme omvang te gaan. In Port-au-Prince, de 2 miljoen inwoners tellende hoofdstad van Haïti, heerst grote chaos. Gevreesd wordt voor het leven van duizenden mensen. De beelden laten zien dat een groot deel van de hoofdstad verwoest is. SHO voorzitter Farah Karimi:”Deze aardbeving is een catastrofe voor het armste land van het westelijk halfrond. Meer dan 85 procent van de bevolking van Haïti leeft al in grote armoede. Het land is nog niet eens hersteld van de cyclonen van 2008. Hulp is nu dringend nodig voor de slachtoffers op Haïti, wij doen een beroep op de Nederlandse bevolking.” De SHO leden zijn al vele jaren actief in Haïti en in staat om effectieve hulp te bieden. De Samenwerkende Hulporganisaties zijn: ICCO & Kerk in Actie, Cordaid, Nederlandse Rode Kruis, Oxfam Novib, World Vision, Tear, Save the Children Terre des Hommes en UNICEF Nederland.
http://www.giro555.nl/nl-NL/default.aspx
06-01-2010
JOHAN FERRIER EERSTE PRESIDENT VAN DE REPUBLIEK SURINAME 1910 2010
Johan Henri Eliza Ferrier (Paramaribo, 12 mei 1910 – Oegstgeest, 4 januari 2010) was de eerste president van de Republiek Suriname.
Johan Henri Eliza Ferrier (Paramaribo, 12 mei 1910 – Oegstgeest, 4 januari 2010) was de eerste president van de Republiek Suriname.
Politieke partij
Sociaaldemocratische Partij
Beroep
Politicus
1ste President van Suriname
Aangetreden
25 november 1975
Einde termijn
13 augustus 1980
Opvolger
Henk Chin A Sen
Levensloop
Johan Ferrier volgde in Paramaribo de ULO (Van Sypesteinschool), de MULO (Hendrikschool) en de Kweekschool. Vanaf 1927 was hij onderwijzer, aanvankelijk in het binnenland van Suriname en later in Paramaribo. Hij behoorde in 1946 tot de oprichters van de Nationale Partij Suriname en hij was lid van de Staten van Suriname van 2 april 1946 tot 3 maart 1948.
In Nederland ging hij sociale pedagogiek studeren aan de Gemeentelijke Universiteit te Amsterdam. Hij promoveerde in november 1950 tot doctor in de letteren en de wijsbegeerte op het proefschrift De Surinaamse samenleving als sociaal-pedagogische opgave, een omwerking van zijn doctoraalscriptie. Een maand later keerde hij met zijn gezin terug naar Suriname, waar hij leraar en directeur bij de kweekschool werd, en directeur onderwijs van Suriname.
Van 1955 tot 1958 was hij de premier van Suriname, en minister van Binnenlandse Zaken.
Van 1959 tot 1965 was Ferrier raadsadviseur bij het Nederlandse ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. In die functie speelde hij een belangrijke rol bij het in Nederland vestigen van ESTEC. Van 1966 tot 1968 was hij directeur-beheerder van de N.V. Billitonmaatschappij in Suriname.
Op 15 maart 1968 werd Ferrier gouverneur van Suriname. Toen in 1969 stakingen het land lam legden en Nederland dreigde in te grijpen, dwong hij premier Pengel tot aftreden. Vervolgens installeerde Ferrier een interim-kabinet onder leiding van Arthur May. Na de verkiezingen in dat jaar werd Jules Sedney premier van Suriname. Ferrier bleef gouverneur van Suriname tot het uitroepen van de onafhankelijkheid in 1975, en werd daarna de eerste president van de republiek Suriname.
Op 13 augustus 1980, een half jaar na de coup door 16 sergeants onder leiding van Desi Bouterse, trad Ferrier af. Op verzoek van Bouterse en mede-couppleger Roy Horb gaf hij advies over de machtsoverdracht, nadat het parlement reeds was ontbonden. Ferrier adviseerde beiden het Hof van Justitie te verzoeken om premier Henk Chin A Sen te beëdigen als de nieuwe president. Dit advies werd opgevolgd. Een dag voor zijn vertrek hield Ferrier een toespraak voor de soldaten. Hij drukte hen op het hart niets te doen waarvoor zij zich als Surinamer zouden moeten schamen.
Het gezin Ferrier verhuisde naar Nederland - waar de dochters Cynthia, Joan en Kathleen studeerden - en vestigde zich in Oegstgeest. In 1988 keerde het echtpaar Ferrier terug naar Suriname. Als gevolg van privé-omstandigheden vestigden zij zich later weer in Nederland. Dr. Ferrier woonde sindsdien in Oegstgeest. Zijn echtgenote Edmé Ferrier-Vas stierf in 1997.
In 2002 verscheen Het grote Anansiboek, een bundel verhalen over de spin Anansi zoals verteld door Ferrier.
Ferrier werd in 1958 Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, en is beschermheer van de Surinaamse Stenografenvereniging. Hij werd in 1999 gekozen tot politicus van de eeuw. Op 15 augustus 2004 werd hem op het Amsterdamse Kwakoe Festival de Kwakoe Award uitgereikt.
Ferrier was weduwnaar en had zes kinderen uit zijn eerste huwelijk, onder wie de op 30 juli 2006 overleden schrijver Leo Ferrier, de econoom Derryck Ferrier, en de schrijfster Cynthia Mc Leod (1936), en twee kinderen uit zijn huwelijk met Edmé Vas: Joan Ferrier, die directeur is van E-Quality, en het Tweede Kamerlid Kathleen Ferrier. De laatste is vernoemd naar de Britse zangeres Kathleen Ferrier. In de verte zouden deze Ferriers familie van elkaar zijn, en afstammen van Hugenoten die naar het Caraïbische gebied waren gevlucht.
In 2005 verschenen de mémoires van Johan Ferrier als Laatste gouverneur, eerste president; De eeuw van Johan Ferrier, Surinamer, opgetekend en bewerkt door John Jansen van Galen.
Begin januari 2010 overleed hij op 99-jarige leeftijd in zijn woonplaats Oegstgeest.[1]
[bewerken] Literatuur
C.F.A. Bruijning en J. Voorhoeve (red.): Encyclopedie van Suriname, Amsterdam en Brussel 1977 (Uitg. Elsevier), pag. 204
John Jansen van Galen: Laatste gouverneur, eerste president. De eeuw van Johan Ferrier, Surinamer, Leiden 2005 (KITLV Uitgeverij)
Johan Henri Eliza Ferrier (Paramaribo, 12 mei 1910 – Oegstgeest, 4 januari 2010) was de eerste president van de Republiek Suriname.Politieke partij
Sociaaldemocratische Partij
Beroep
Politicus
1ste President van Suriname
Aangetreden
25 november 1975
Einde termijn
13 augustus 1980
Opvolger
Henk Chin A Sen
Levensloop
Johan Ferrier volgde in Paramaribo de ULO (Van Sypesteinschool), de MULO (Hendrikschool) en de Kweekschool. Vanaf 1927 was hij onderwijzer, aanvankelijk in het binnenland van Suriname en later in Paramaribo. Hij behoorde in 1946 tot de oprichters van de Nationale Partij Suriname en hij was lid van de Staten van Suriname van 2 april 1946 tot 3 maart 1948.
In Nederland ging hij sociale pedagogiek studeren aan de Gemeentelijke Universiteit te Amsterdam. Hij promoveerde in november 1950 tot doctor in de letteren en de wijsbegeerte op het proefschrift De Surinaamse samenleving als sociaal-pedagogische opgave, een omwerking van zijn doctoraalscriptie. Een maand later keerde hij met zijn gezin terug naar Suriname, waar hij leraar en directeur bij de kweekschool werd, en directeur onderwijs van Suriname.
Van 1955 tot 1958 was hij de premier van Suriname, en minister van Binnenlandse Zaken.
Van 1959 tot 1965 was Ferrier raadsadviseur bij het Nederlandse ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. In die functie speelde hij een belangrijke rol bij het in Nederland vestigen van ESTEC. Van 1966 tot 1968 was hij directeur-beheerder van de N.V. Billitonmaatschappij in Suriname.
Op 15 maart 1968 werd Ferrier gouverneur van Suriname. Toen in 1969 stakingen het land lam legden en Nederland dreigde in te grijpen, dwong hij premier Pengel tot aftreden. Vervolgens installeerde Ferrier een interim-kabinet onder leiding van Arthur May. Na de verkiezingen in dat jaar werd Jules Sedney premier van Suriname. Ferrier bleef gouverneur van Suriname tot het uitroepen van de onafhankelijkheid in 1975, en werd daarna de eerste president van de republiek Suriname.
Op 13 augustus 1980, een half jaar na de coup door 16 sergeants onder leiding van Desi Bouterse, trad Ferrier af. Op verzoek van Bouterse en mede-couppleger Roy Horb gaf hij advies over de machtsoverdracht, nadat het parlement reeds was ontbonden. Ferrier adviseerde beiden het Hof van Justitie te verzoeken om premier Henk Chin A Sen te beëdigen als de nieuwe president. Dit advies werd opgevolgd. Een dag voor zijn vertrek hield Ferrier een toespraak voor de soldaten. Hij drukte hen op het hart niets te doen waarvoor zij zich als Surinamer zouden moeten schamen.
Het gezin Ferrier verhuisde naar Nederland - waar de dochters Cynthia, Joan en Kathleen studeerden - en vestigde zich in Oegstgeest. In 1988 keerde het echtpaar Ferrier terug naar Suriname. Als gevolg van privé-omstandigheden vestigden zij zich later weer in Nederland. Dr. Ferrier woonde sindsdien in Oegstgeest. Zijn echtgenote Edmé Ferrier-Vas stierf in 1997.
In 2002 verscheen Het grote Anansiboek, een bundel verhalen over de spin Anansi zoals verteld door Ferrier.
Ferrier werd in 1958 Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, en is beschermheer van de Surinaamse Stenografenvereniging. Hij werd in 1999 gekozen tot politicus van de eeuw. Op 15 augustus 2004 werd hem op het Amsterdamse Kwakoe Festival de Kwakoe Award uitgereikt.
Ferrier was weduwnaar en had zes kinderen uit zijn eerste huwelijk, onder wie de op 30 juli 2006 overleden schrijver Leo Ferrier, de econoom Derryck Ferrier, en de schrijfster Cynthia Mc Leod (1936), en twee kinderen uit zijn huwelijk met Edmé Vas: Joan Ferrier, die directeur is van E-Quality, en het Tweede Kamerlid Kathleen Ferrier. De laatste is vernoemd naar de Britse zangeres Kathleen Ferrier. In de verte zouden deze Ferriers familie van elkaar zijn, en afstammen van Hugenoten die naar het Caraïbische gebied waren gevlucht.
In 2005 verschenen de mémoires van Johan Ferrier als Laatste gouverneur, eerste president; De eeuw van Johan Ferrier, Surinamer, opgetekend en bewerkt door John Jansen van Galen.
Begin januari 2010 overleed hij op 99-jarige leeftijd in zijn woonplaats Oegstgeest.[1]
[bewerken] Literatuur
C.F.A. Bruijning en J. Voorhoeve (red.): Encyclopedie van Suriname, Amsterdam en Brussel 1977 (Uitg. Elsevier), pag. 204
John Jansen van Galen: Laatste gouverneur, eerste president. De eeuw van Johan Ferrier, Surinamer, Leiden 2005 (KITLV Uitgeverij)
02-01-2010
INDEPENDENCE FOR WEST PAPUA TRIBUTE TO KELLY KWALIK FREEDOM FIGHTER
http://en.wikipedia.org/wiki/Free_Papua_Movement
http://en.wikipedia.org/wiki/Free_Papua_Movement
SEE THIS LINK
FREE WEST PAPUA
The Murder of General Kelly Kwalik of the
The Murder of Suprime Commander of TPN of the OPM the late General Kelly Kwalik
Slained Leader Will Spur Resistance To Indonesian Occupation And Heighten Call For Freeport Mine Closure WPNCL Claimed
The much wanted Suprime commader of the West Papuan National Liberation Army (TPN) of the OPM, General Kelly Kwalik, was ambushed and killed on 16 December 2009 by the Indonesian Police forces who serves the Freeport interest in the mining area. It was 3.00 am in the morning when the troops stormed his hideout. The troops might have been tipped by some one who had detailed knowledge of Kwalik’s movements and resting time. How he died was a mystery because no witnesses were allowed to survive the ordeal. There is strong indication that he might have died from sadist torture. Eight of Kelly’s men were also slain in the attack. We lost a great Papuan leader.
Kelly Kwalik Died to Free the People of Papua 24/12/2009
Killing of OPM leader Kelly Kwalik 17/12/2009
Kelly Kwalik was well known for two inherent issues. As land owner he opposed the Freeport Mine because of the human rights abuses it had caused his people and the irreparable environmental destruction it had created to the land. Also as a Commander in the Military Arm of the Independence Movement, the OPM he advocates for Independence. He joined the OPM in 1974 after finishing teacher college in Waena, Jayapura . He was one of the pioneers who joined a long march from North to south and Western West Papua in 1977 opening new frontiers that is known as Commander of Papuan Independent Expeditio(ESKOPME). He is a principle leader with high dignity and well respect Papuan leader. He had been in the jungle for 37 years.
The late Commander Kelly Kwalik as member of West Papuan National Coalition for Liberation,had actively promoted peaceful dialogue as a viable alternative to conflict resolution. As member of The officials from the West Papua National Coalition for Liberation, Dr. John Ondawame, Vice Chairman and Rex Rumakiek, Secretary General condemned the killing as a deliberate action to undermine any peaceful solution to the West Papuan issue.
Dr. John Ondawame, Vice Chairman of WPNCL who is also land owner of Freeport Mining concession area confirmed the killing after cross checking with the people on the ground. He fears the worst because his people held high regard for Kelly Kwalik. The people are still in shock. There could be back lash as well from the Papuan people in general because of Kwalik’s uncompromised position on the call for Independence. This killing will hardened the call for Independence and for the closure of the Mine. This is a very unfortunate situation. Whether the action was authorized by SBY government or not it is a very bad and unwise policy. Dr. Ondawame said, there would be a grace period to show respect to Kelly but what might happen after the burial is any body guess. Emotions would be high with traditional pledges that “one Kelly has fallen but a thousand more Kellies will take his place.” We call on our members not to respond to any provocation for violence by the Militias. We will stick to our road map for peaceful solution.
The Secretary General, Mr. Rex Rumakiek warned that the hope by the Civil Society to make Papua a land of peace could be in jeopardy. When Civil Society and Religious Institutions made the declaration in 2001, the Security Forces refused to be part of it. The Military Arm of the Independence Movement, the TPN on the other hand had endorsed the declaration and abides by it. It was an uneasy situation ever since the declaration with continued Military build up and increased Militia activity. These all went hand in hand with the carving up of West Papua into more Provinces that eventually will have their own Military Divisions Mr. Rumakiek said. He has called on stakeholders to remain calm and focus on the road map to resolving the issue through peaceful means.
Dr. John Ondawame and Mr. Rex Rumakiek called on the Australian government and members of the Pacific Islands Forum to insist on Indonesia opening up West Papua for International access. Especially, the Red Cross must be allowed to resume its work in the Territory and also allow foreign journalists to have access in the country, particularly during the burial of the late Papuan Leader, Kelly Kwalik. International access is crucial for transparency and prevention of further violence. Furthermore, the two officials from WPNCL renewed their call for peaceful dialogue to resolve the decades old issue of West Papua. If Jakarta undermine these calls, we call all West Papuan Papuans to unify and stand together in demanding for Independence of West Papua. We also call to take immediate action to close down Freeport mining activities in the area because it becomes clear that Freeport Security Forces were directly involved in the killing of the Papuan leader, the late Kelly Kwalik.
http://en.wikipedia.org/wiki/Free_Papua_MovementSEE THIS LINK
FREE WEST PAPUA
The Murder of General Kelly Kwalik of the
The Murder of Suprime Commander of TPN of the OPM the late General Kelly Kwalik
Slained Leader Will Spur Resistance To Indonesian Occupation And Heighten Call For Freeport Mine Closure WPNCL Claimed
The much wanted Suprime commader of the West Papuan National Liberation Army (TPN) of the OPM, General Kelly Kwalik, was ambushed and killed on 16 December 2009 by the Indonesian Police forces who serves the Freeport interest in the mining area. It was 3.00 am in the morning when the troops stormed his hideout. The troops might have been tipped by some one who had detailed knowledge of Kwalik’s movements and resting time. How he died was a mystery because no witnesses were allowed to survive the ordeal. There is strong indication that he might have died from sadist torture. Eight of Kelly’s men were also slain in the attack. We lost a great Papuan leader.
Kelly Kwalik Died to Free the People of Papua 24/12/2009
Killing of OPM leader Kelly Kwalik 17/12/2009
Kelly Kwalik was well known for two inherent issues. As land owner he opposed the Freeport Mine because of the human rights abuses it had caused his people and the irreparable environmental destruction it had created to the land. Also as a Commander in the Military Arm of the Independence Movement, the OPM he advocates for Independence. He joined the OPM in 1974 after finishing teacher college in Waena, Jayapura . He was one of the pioneers who joined a long march from North to south and Western West Papua in 1977 opening new frontiers that is known as Commander of Papuan Independent Expeditio(ESKOPME). He is a principle leader with high dignity and well respect Papuan leader. He had been in the jungle for 37 years.
The late Commander Kelly Kwalik as member of West Papuan National Coalition for Liberation,had actively promoted peaceful dialogue as a viable alternative to conflict resolution. As member of The officials from the West Papua National Coalition for Liberation, Dr. John Ondawame, Vice Chairman and Rex Rumakiek, Secretary General condemned the killing as a deliberate action to undermine any peaceful solution to the West Papuan issue.
Dr. John Ondawame, Vice Chairman of WPNCL who is also land owner of Freeport Mining concession area confirmed the killing after cross checking with the people on the ground. He fears the worst because his people held high regard for Kelly Kwalik. The people are still in shock. There could be back lash as well from the Papuan people in general because of Kwalik’s uncompromised position on the call for Independence. This killing will hardened the call for Independence and for the closure of the Mine. This is a very unfortunate situation. Whether the action was authorized by SBY government or not it is a very bad and unwise policy. Dr. Ondawame said, there would be a grace period to show respect to Kelly but what might happen after the burial is any body guess. Emotions would be high with traditional pledges that “one Kelly has fallen but a thousand more Kellies will take his place.” We call on our members not to respond to any provocation for violence by the Militias. We will stick to our road map for peaceful solution.
The Secretary General, Mr. Rex Rumakiek warned that the hope by the Civil Society to make Papua a land of peace could be in jeopardy. When Civil Society and Religious Institutions made the declaration in 2001, the Security Forces refused to be part of it. The Military Arm of the Independence Movement, the TPN on the other hand had endorsed the declaration and abides by it. It was an uneasy situation ever since the declaration with continued Military build up and increased Militia activity. These all went hand in hand with the carving up of West Papua into more Provinces that eventually will have their own Military Divisions Mr. Rumakiek said. He has called on stakeholders to remain calm and focus on the road map to resolving the issue through peaceful means.
Dr. John Ondawame and Mr. Rex Rumakiek called on the Australian government and members of the Pacific Islands Forum to insist on Indonesia opening up West Papua for International access. Especially, the Red Cross must be allowed to resume its work in the Territory and also allow foreign journalists to have access in the country, particularly during the burial of the late Papuan Leader, Kelly Kwalik. International access is crucial for transparency and prevention of further violence. Furthermore, the two officials from WPNCL renewed their call for peaceful dialogue to resolve the decades old issue of West Papua. If Jakarta undermine these calls, we call all West Papuan Papuans to unify and stand together in demanding for Independence of West Papua. We also call to take immediate action to close down Freeport mining activities in the area because it becomes clear that Freeport Security Forces were directly involved in the killing of the Papuan leader, the late Kelly Kwalik.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
